Энэ өргөө гэрийг минь 

Их Монгол өвгөд бүтээсэн юм.

Эзэн эрхт ухааны дээдээр тунгаан 

Эрэлхэг гүн бат эв эеэр аргамжин

Дайсны өөдөөс нумаа татахдаа бодож

Дээлтэй гээ

Дэвсгэртэйгээ

дэндүү уудам нутагтайгаа адилхан

Энгийн хийсэн юм

Эрдэнэ бүтээсэн юм.

Ээжүүдийн минь өндөгний цусаа шингээн ширлэсэн эсгийгээр бүрж

Энэ уудам нутагтаа цагаан тамга дарсан юм.

Цайрсан хотон дахь хоньтойгоо адилхан өнгөлж

Цаст уулын оргилд ч амьдана гэж ухаарсан юм.

  Чука.

Нэг л мэдэхэд холдон одсон гэнэн цагаан нас минь Навчсаа гөвөн хагдарч дахин цэцэглэх модод шиг Идэр насны минь тэг дунд гунигийн дуу аялна Аль эртнээс үнэн гэж гартаа атгасан худал Амьсгал боож сэтгэл хоосруулж байвал Тавиад явуулсан нь дээр Эргэж хараад алхсан нь дээр Хайр хариуцлага амьдралын олон нугачаа дунд Хаана нь оршино вэ яг чи өөрөө ! Эргээд ирэхгүй өдрүүдийг барих гэж хичээх бүрд Хоосон гартай уйтгарлан ганцаар зогсоно.. ..Орхиод явуулсан нь дээр Нуруугаа харуулаад алхах л хэрэгтэй. Тэгж л он жилүүд өнгөрдөг шүү дээ! Тэвэрсэн хайрласан чадах бүхнээ хийсэн ч Дутуу байна гэвэл.. зүгээр дээ Цаашаа зам харагдахгүй бүдэг юм.. би орших хэрэгтэй Их олон зүйлс бодохоосоо өмнө Яг чи хаана нь оршино вэ?

Эцэг

Боргил өдрүүдэд хөдөлгөсөн тоос бүрийн чинь буух орон зай

Болчимгүй хэлсэн найраглал муутай үгсийг сарниах цаг хугацаа

    Үүдний өрөө шиг Эцэг..

    Үлэмж их орон зай

Ган болд баг зүүсэн үрчийсэн хар өвгөн Гуниглах завгүй өдөр цагаа урсгасан Гологдож орхигдсон нялх бацаан.

  

Нэг л... Нээх их үнэтэй юмаа хулгайд алдчихсан яах ч араггүй мэт мэдрэмж .............Цав цагаан гэгээлэг өнгөлөг булш шиг .............Амь үгүй дүнсгэр цонхгүй шилтгээн шиг .............Чинээндээ хүртэл баярлаж догдловч .............Чимээ аниргүй жингүйдсэн төгсгөл нь харагдахгүй зам мэт